Dit is het verhaal van Banjer (pseudoniem) en zijn alcoholverslaving. Een eerlijke bron van inspiratie en motivatie voor herstel. Wij hopen dat jij als lezer inspiratie en vooral motivatie krijgt ook in herstel te gaan.
Mocht jij hulp nodig hebben, neem gerust contact met ons op. Of chat anoniem online op de website! Wij staan voor je klaar. Je staat er niet alleen voor!
Mijn naam is Banjer en ik ben 64 jaar oud. Ik heb 20 jaar lang een alcoholverslaving gehad en dankzij de juiste hulp ben ik nu een gelukkige man in herstel. Ik deel graag mijn eigen reis met jou, van een tijd waarin alcohol mijn leven beheerste, naar het ontdekken van een waardevol nieuw bestaan in herstel.
Ik ben de jongste van zes kinderen in ons gezin. Mijn ouders waren hardwerkende ondernemers; ze beheerden een eigen bakkerij. Hun toewijding aan de zaak liet weinig ruimte over voor aandacht voor ons als kinderen. Daardoor voelde ik me vaak eenzaam in mijn jeugd. Ik moest zelf mijn problemen oplossen, omdat mijn ouders simpelweg geen tijd hadden. Voor hen stond het geloof hoog in het vaandel, vooral voor mijn vader. Het was zo belangrijk voor hem dat toen ik tijdens mijn eerste huwelijk niet voor de kerk wilde trouwen, hij erg kwaad werd. Het werd van mij verwacht, maar ik volgde mijn eigen pad.
Een moeilijke jeugd zonder problemen met alcohol
In ons gezin dronken we eigenlijk niet veel. Alcohol werd alleen gedronken op speciale gelegenheden zoals verjaardagen of feestjes. Daarom ben ik in mijn jeugd niet echt geconfronteerd met problematisch alcoholgebruik. In 1990 overleed mijn vader plotseling in zijn slaap, hij was wel een hart- en vaatpatiënt. Ik bleef achter met mijn moeder, maar zij was een moeilijke vrouw. Met haar kon ik nauwelijks een gesprek voeren, omdat ze vaak stil was en zelden haar emoties toonde. Dit verklaart waarschijnlijk waarom mijn ouders nooit ruzie hadden; je zou het ook wel een harmonieus huwelijk kunnen noemen.
Op de basisschool werd ik gepest, wat veel impact had op mij als jong kind. Gelukkig duurde dit niet lang. Op de middelbare school hield het pesten op, en ik doorliep die periode vrij rustig. Daarna begon ik aan de opleiding verpleging. Ik woonde nog als enige van de kinderen bij mijn ouders, maar voor mijn opleiding moest ik verplicht op de campus wonen. Dat was een bevrijding voor mij. Eindelijk was ik uit de schaduw van mijn ouders en leek de wereld aan mijn voeten te liggen.
Stap voor stap naar verslaving: geleidelijk afglijden
Na mijn studie ben ik gaan werken in een verpleeghuis, en in die periode ging ik ook samenwonen met mijn toenmalige vrouw. Na 13 jaar strandde dat huwelijk. Uit dat huwelijk heb ik twee zonen. In datzelfde jaar ontmoette ik mijn huidige vrouw, en we zijn nog steeds gelukkig samen. Zoals ik eerder al beschreef, heb ik 23 jaar lang met veel passie in de verpleging gewerkt. Ik heb verschillende functies bekleed in het verpleeghuis, maar werken aan het bed is waar ik echt blij van word. Dit werk geeft me voldoening, maar het gaat ook gepaard met onregelmatige werktijden, stress en spanningen.
De drukte op mijn werk heeft een grote rol gespeeld in mijn alcoholverslaving. Ik ben niet begonnen met drinken vanwege een “groot” incident, zoals een sterfgeval of ziekte, wat je vaak hoort. Het begon eigenlijk heel geleidelijk. Eerst dronk ik ’s middags één biertje, maar al snel werden dat er twee, drie, vier en meer. Na verloop van tijd begon ik ook ’s avonds bier te drinken. Het werd zo erg dat ik rond 20:00 uur al in slaap viel op de bank vanwege overmatig drinken. Mijn vrouw moest me wakker maken als we naar bed gingen. Natuurlijk merkte ik ook lichamelijk de gevolgen van mijn drankgebruik. Ik werd aanzienlijk zwaarder en mijn conditie ging achteruit.
De Wake-Up Call
Mijn vrouw drinkt zelf niet, dus viel mijn drinkgedrag natuurlijk op. Ondanks dat heb ik het twintig jaar volgehouden met mijn alcoholprobleem. Totdat mijn vrouw contact opnam met mijn beste vriend, die ik al sinds de kleuterschool ken. Hij vertelde me dat mijn vrouw bij me weg zou gaan als ik nog één biertje zou drinken. Deze opmerking opende mijn ogen. Ik wilde absoluut niet zonder mijn vrouw leven, want ik houd ontzettend veel van haar. Ze is alles voor me, en dat meen ik uit de grond van mijn hart. Dus zocht ik contact met mijn huisarts.
Herstel en hulp dankzij GGZ Interventie
Mijn huisarts verwees me naar GGZ Interventie. Daar kreeg ik ambulante individuele behandelingen van een geweldige behandelaar, en ik nam deel aan groepstherapie. Dit heb ik als heel prettig ervaren. GGZ Interventie reikte me de benodigde instrumenten aan, en in de groepen werd duidelijk hoe bepaalde processen leiden tot verslaving. Ik leerde mijn triggers herkennen en begrijpen, wat me enorm heeft geholpen om van de alcohol af te blijven.
Ik blijf wekelijks deelnemen aan meetings, waar we bespreken hoe onze week is geweest. Als ik bijvoorbeeld een tijdje niet ben geweest vanwege een vakantie, vragen ze hoe het is geweest. Deze bijeenkomsten voelen als een warm bad en motiveren me om nuchter te blijven. Bovendien heb ik een geweldige sponsor die zelf ervaring heeft met alcoholisme. Hij weet precies wat ik nodig heb en waar ik mee worstel. Ik kan altijd bij hem terecht om te praten als ik het moeilijk heb of even niet weet hoe ik verder moet. Dit heeft me enorm geholpen!
Als ik terugkijk op mijn alcoholverslaving, besef ik dat ik twintig jaar lang behoorlijk veel heb gedronken, dag in dag uit. Ik ben ontzettend blij met de behandelingen van GGZ Interventie en dat ik nu al geruime tijd alcoholvrij ben. Mijn verlangen naar alcohol is verdwenen, en ik ben nog nooit zo fit geweest. Ik had altijd het doel om elke dag twintig kilometer te fietsen, en dat kan ik nu doen. Ik fiets naar mijn werk en in mijn vrije tijd maak ik solo- of groepsfietstochten. Fietsen is goed voor mijn lichaam en geest. Zonder drank ben ik gelukkig, en ik heb drie prachtige kleinkinderen waar ik van geniet.
Het is nooit te laat
Wat ik anderen wil meegeven, is dat de eerste stap moeilijk kan zijn: toegeven dat je verslaafd bent. Wees eerlijk tegenover jezelf en zoek professionele hulp bij een verslavingszorginstelling. Pak het aan, zodat je je leven op een gezonde en goede manier kunt herstellen, zowel voor jezelf als voor de mensen om je heen. En onthoud: het is nooit te laat om hulp te zoeken. Blijf eerlijk tegenover jezelf en anderen.
Zou jij ook graag jouw verhaal willen vertellen en anderen daarmee helpen? Stuur dan een e-mail naar [email protected]