Dit is het verhaal van Chiel (pseudoniem) en zijn drugs- en alcoholverslaving. Een eerlijke bron van inspiratie en motivatie voor herstel. Wij hopen dat jij als lezer inspiratie en vooral motivatie krijgt ook in herstel te gaan.
Mocht jij hulp nodig hebben, neem gerust contact met ons op. Of chat anoniem online op de website! Wij staan voor je klaar. Je staat er niet alleen voor!
Ik ben Chiel en ik ben verslaafd. Mij is gevraagd om ervaring, kracht en hoop te delen in de vorm van mijn levensverhaal. Ik ben Chiel, geboren in 1973. Op het moment dat ik dit schrijf, ben ik 50 jaar. Ik zal mijn verhaal opdelen in periodes van mijn leven, te beginnen met mijn jeugd. Ik ben dus geboren in het begin van de jaren 70, de jongste uit een gezin van 5. Mijn oudere zus is 5 jaar ouder, en een oudere broer is 3 jaar ouder.
Ik heb een gelukkige jeugd gehad, zoals mijn zus zich herinnert, was ik een opgewekt en vrolijk kind. Onze ouders werkten hard, waardoor we als gezin veel konden doen, zoals sporten, muzikale vorming, jaarlijkse lange zomervakanties, en lekker eten op tafel. Alles was er voor een onbezorgde jeugd. Toch ben ik op latere leeftijd door schematherapie gaan begrijpen dat ik bepaald gedrag inzette om gebeurtenissen minder erg te maken of weg te drukken uit mijn systeem.
Labels en Verwachtingen
Dit gedrag, zoals liegen over gebeurde situaties, de clown uithangen, en bijdehante opmerkingen maken, was op dat moment helpend voor mij. Het zorgde ervoor dat mensen niet bij mijn onzekerheid konden komen. Een van de gebeurtenissen die dit gedrag veroorzaakte, was het getuige zijn van de partnerruil van mijn ouders toen ik 9 jaar oud was. Ik kon er niet over praten, dus verzon ik verhalen om mijn weekend leuker te laten lijken dan het werkelijk was. Ook verzweeg ik de vele ruzies die er thuis waren. Dit gedrag heb ik mijn eigen gemaakt, want ik was mij er bewust van dat ik het deed, maar kon het niet veranderen. Ik heb het jaren in stand gehouden, tot voor kort.
Een andere gebeurtenis was dat ik woordblind en dyslectisch bleek te zijn op school. Het psychologisch onderzoek dat hierop volgde, leidde tot het labelen van mij als een verwend ventje waar toch niks van terecht zou komen, wat mijn geloofsovertuiging werd. Ondanks de steun van mijn ouders op de vele scholen waar ik op heb gezeten, kon ik niets tot een succes maken. Ik was goed in de clown uithangen, mensen pleasen en gebeurtenissen een andere vorm geven zodat ze verdraagzaam voor mij werden.
De Eerste XTC-pil
Op mijn 18e ging ik in militaire dienst (dienstplicht was toen nog verplicht) en dronk af en toe, maar drugsgebruik was nog niet aan de orde. Ik rookte trouwens wel al vanaf mijn 16e en toen kwam ook een joint wel eens voorbij maar niet in overmatige mate. Pas toen ik tot over mijn oren verliefd werd op een meisje en voor het eerst een xtc-pil probeerde, veranderde alles. Het werd maandelijks gebruik omtrent een housefeestje of stapavond. Als donderslag bij heldere hemel kwam ik thuis na een dag werken en was ze vertrokken. Het huis had ze leeg gehaald en in plaats van met de situatie om te gaan, vluchtte ik in feestmiddelen en daar kwam op een avond cocaïne bij. Vanaf toen was ik afhankelijk geworden van een middel zie ik nu in. dat middel is cocaïne.
Mijn leven in de nachtclubscene was legendarisch. De IT, Nighttown, Cafe d’Anvers, La Rocca, Zillion… ik heb alles wel gezien en meegemaakt, maar door de week voelde ik een leegte. Op een gegeven momenten begonnen de weekenden op donderdag en eindigde ze op maandag de dinsdag en woensdag waren de dagen om te herstellen.
Toen ontmoette ik mijn ex-vrouw. Ze was mooi, lief, zorgzaam en versierde mij. Dit was voor mij een reden om uit het leven te stappen waar ik inzat. De xtc en jointjes verdwenen, maar drank en cocaïne bleven, weliswaar gebruikte ik het alleen in het weekend, want mijn ex-vrouw vulde de leegte doordeweeks op voor mij.
Ondertussen bleef mijn gedrag gebaseerd op leugens. We kochten namelijk samen een huis in 2000 en dat was een goede reden om te stoppen met gebruiken, maar dat lukte niet. In 2002 gingen we trouwen en wederom weer een goede reden om te stoppen met gebruiken. Toen mijn zoon werd geboren in 2004 was dat ook voor mij wéér een reden om te stoppen, maar pas in 2013 toen mijn vader plotseling overleed ging mijn leven echt bergafwaarts.
Het Dieptepunt in Mijn Gebruik
In 2013 overleed mijn vader plotseling, en mijn leven ging bergafwaarts. Na meerdere klinische opnames en clean-tijden, eindigde mijn huwelijk. Ik was namelijk wel clean, maar mijn oude denkpatroon was niet verdwenen. Er ontstond geen gedragsverandering en mijn vrouw besloot dat ze niet meer met mij kon leven.
Hoe zagen mijn laatste jaren in gebruik eruit? Ik dronk dagelijks een liter wodka, rookte 3 gram crack en snoof 2 gram coke. Ik leefde in een vervuilt appartement totaal afgesloten van de buitenwereld en mijn familie. Het enige beetje contact dat ik had was met mijn dealer, de slijter en de demonen in mijn hoofd. Ik verwaarloosde mezelf en leefde op de rand van zelfmoord. Ik hoopte elke keer als ik in slaap viel niet meer wakker te worden.
Een Nieuw Leven in Herstel
Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om me op te laten nemen bij GGZ Interventie. Niet omdat ik wilde stoppen, maar de middelen waren op en ik zat zowel emotioneel als financieel aan de grond. Het grootste verschil met mijn vorige omnames is dat ik na de kliniek naar een safehouse ben gegaan. Ik ben ook naar meetings gegaan, heb het 12 stappenprogramma voldaan en ik ben professionele hulp gaan inschakelen om te onderzoeken waar mijn gedrag vandaan komt. Dit heb ik gedaan in de vorm van zelfonderzoek en daarop aansluitend schematherapie en een stukje traumaverwerking. Ik kan vertellen dat het niet altijd even leuk was om te doen en om naar bepaalde gebeurtenissen te gaan waar ik een oplossing voor had gevonden om die pijn, schuld en schaamte niet te hoeven voelen maar dat die oplossing nu niet meer helpend is. Ik heb dit proces samen met mijn behandelaar van GGZ Interventie doorlopen, waardoor de 12 stappen nu beter voor mij werken.
Ik ben inmiddels 13 maanden clean en ik heb inzichten in mijn gedrag gekregen. Ik kan nu op een gezonde manier reageren op bepaalde situaties, maar natuurlijk gaat dit niet altijd goed. Dat zou ook een wonder zijn, maar ik kan er wel op terugkomen als ik de fout inga.
Een Nieuw Begin
Wat ik heb terug gekregen? Voornamelijk zelfacceptatie en liefde, een band met mijn familie en een hele mooie plek in het fellowship Den Haag. Daarnaast is de obsessie naar gebruik verdwenen.
Is het leven nu elke dag een feestje? Nee dat niet, maar ik weet dat de oplossing voor mij nu in andere dingen zit dan in gebruik
Zou jij ook graag jouw verhaal willen vertellen en anderen daarmee helpen? Stuur dan een e-mail naar [email protected]