Git (62) pseudoniem, deelt haar verhaal over een zware jeugd en een jarenlange strijd met alcoholverslaving. Wat begon als een manier om emoties te onderdrukken, groeide uit tot een probleem dat haar leven overnam. Via GGZ Interventie ontdekte ze dat stoppen met drinken niet genoeg was – ze moest ook de onderliggende pijn en patronen aanpakken. Met hun begeleiding leerde ze haar triggers en gedrag begrijpen en vond ze de kracht om haar leven opnieuw op te bouwen.
“Het is nooit te laat om te veranderen. Zoek hulp, want het kan écht anders.”
Git’s verhaal is een inspirerend bewijs dat verandering altijd mogelijk is. Mocht jij hulp nodig hebben, neem gerust contact met ons op. Wij staan voor je klaar. Je staat er niet alleen voor!
Ik ben 62 jaar en de oudste van drie kinderen, ik heb nog twee jongere broers. Mijn jeugd was zwaar en allesbehalve fijn. Thuis was er veel ruzie tussen mijn ouders, mijn moeder was daardoor regelmatig depressief en lag dan in die periode veel op bed en was niet aanspreekbaar. Mijn vader was wel fysiek, maar emotioneel niet aanwezig; we hadden geen band, hij zorgde niet voor ons, ook niet voor mijn moeder. Al op jonge leeftijd kreeg ik vaak de verantwoordelijkheid voor mijn broers. Als de situatie thuis uit de hand liep, nam ik ze mee naar mijn oma, waar ik me wél veilig voelde.
Mijn moeder was erg ongelukkig in haar huwelijk en daardoor vaak eenzaam, ze vertelde me alles over de ruzies met mijn vader. Vanaf jonge leeftijd hoorde ik hoe slecht hij was en in plaats van gerustgesteld te worden, werd ik belast met de problemen van mijn ouders. Boosheid was bij ons thuis ook iets gevaarlijks, boos zijn vond mijn moeder eng, want mijn vader sloeg mijn moeder als ze ruzie hadden. Daardoor leerde ik mijn eigen emoties niet te uiten.
De Eerste Ontsnapping met Alcohol
Op mijn zestiende kwam ik tijdens een vakantie met het gezin voor het eerst in aanraking met alcohol. Thuis mocht ik niet drinken, dus het voelde spannend en bevrijdend om iets te proberen. Ik ontdekte dat ik me door alcohol minder angstig voelde en durfde meer. Die eerste ervaring voelde heel positief; ik werd minder stil en kon ’s avonds beter slapen.
Toen ik achttien werd en uitging, begon ik regelmatig te drinken. Alcohol werd een manier om mijn onzekerheid te maskeren. Ik kreeg mijn eerste serieuze relatie en verliet het ouderlijk huis om intern te gaan voor mijn opleiding Z – verpleegkunde. In die periode dronk ik af en toe, maar als ik dronk, kon ik niet stoppen.
Pas later in mijn leven, na het verbreken van een relatie van 13 jaar begon ik te beseffen dat mijn drinkgedrag problematisch was geworden.
Het Keerpunt in de Bus
Op een dag zat ik in de bus naar mijn werk en was ik al aan het bedenken of er wel alcohol in huis zou zijn als ik thuiskwam en de dagelijkse gang naar de glasbak voelde als the walk of shame. Ik begon steeds vaker te plannen wanneer ik alcohol kon kopen, zodat ik altijd voorraad had, het beheerste mijn leven.
Uiteindelijk raakte mijn relatie in een diepe crisis en ik besloot hulp te zoeken. Ik verliet mijn toenmalige partner, liet alles achter en meldde me aan voor een opname van twee weken om daarna te beginnen met het opnieuw opbouwen van mijn leven.
In die periode dacht ik: “Als ik stop met drinken, komt alles goed.” En dat werkte even voor een paar jaar. Ik vond een nieuwe woning, een baan en ik zorgde goed voor mezelf. Toch bleef ik zoeken naar aandacht en bevestiging, want het probleem achter mijn alcoholgebruik had ik nog niet volledig begrepen. Na vier jaar nuchter te zijn geweest, begon ik weer aan een nieuwe relatie.
Ondanks mijn goede voornemens, ging het opnieuw mis toen ik tijdens een vakantie weer begon te drinken, want dan kon ik wel na zo een tijd sober te zijn geweest dacht ik.
Binnen de kortste keren was ik terug bij af, mijn leven stond weer in het teken van alcohol.
Opnieuw hulp
Nadat mijn relatie in december stuk liep, besloot ik opnieuw hulp te zoeken. Via Facebook kwam ik terecht bij GGZ Interventie. Daar ontdekte ik dat stoppen met alcohol niet genoeg was om écht nuchter te blijven. Ik leerde dat ik verslaafd ben aan aandacht en bevestiging, iets wat ik vroeger nooit kreeg en alcohol hing daarmee samen. Door de hulp die ik bij GGZ Interventie kreeg, werd ik mij bewust van mijn eigen gedrag, mijn triggers en waarom ik steeds vluchtte voor moeilijke emoties.
Ik ben ontzettend dankbaar voor mijn tijd bij GGZ Interventie, het was confronterend, want er werd behoorlijk diep gegraven. Dat vond ik zwaar en moeilijk, je wordt uitgedaagd om in de spiegel te kijken, te kijken naar je eigen gedrag. Maar de begeleiding was fantastisch, het team steunde me van begin tot eind. Bij GGZ Interventie voelde ik me niet alleen; ik ontdekte dat veel anderen met dezelfde problemen worstelden. Doordat ik ben opgevoed met de overtuiging dat je niet mag “zeuren” en gewoon moet doorgaan, voelde ik me vaak eenzaam in mijn verslaving. Hier werd ik eindelijk gehoord en begrepen.
“Het is Nooit te Laat”
Aan iedereen die hulp nodig heeft, zou ik willen zeggen: zoek alsjeblieft hulp. Je hoeft dit niet alleen te doen. Er is hoop, zelfs als je het niet meer ziet zitten. Ik ben 62 en ik heb geleerd dat het nooit te laat is om te veranderen. Schaam je niet, want er zijn zoveel mensen die hetzelfde doormaken. Verslaving aan alcohol is moeilijk omdat het sociaal geaccepteerd is, maar blijf er niet alleen mee zitten. Zoek hulp, want het kan echt anders.
“You ain’t too old to start over. You are too old to keep doing wat isn’t working.“
Zou jij ook graag jouw verhaal willen vertellen en anderen daarmee helpen? Stuur dan een e-mail naar marie-claire@ggzinterventie.nl