Dit is het verhaal van Karin door haar zelf geschreven. Wij hebben alleen wat kleine correcties toegepast maar dit zijn haar eigen woorden. Een openhartige verhaal. Wij hopen dat jij als lezer inspiratie en vooral motivatie krijgt ook in herstel te gaan. Mocht jij hulp nodig hebben, neem gerust contact met ons op. Of chat anoniem online op de website! Wij staan voor je klaar. Je staat er niet alleen voor!
[rt_reading_time label="Leestijd:" postfix="minuten" postfix_singular="minuut"]
Nu geen tijd? E-mail deze pagina naar jezelf en lees hem later.
Hoi, ik ben Karin en ik heb 22 jaar van mijn leven elke dag drugs gebruikt. Ik was een slaaf van de drugs. Nu ben ik bevrijd en wil jou graag vertellen hoe het zover gekomen is dat ik verslaafd ben geraakt en hoe ik ermee gestopt ben.
Als klein meisje was ik erg ongelukkig
Er was altijd heel veel spanning in huis, het was altijd wachten op de volgende woede-uitbarsting van mijn vader of broertje. Ik leerde daardoor op m’n tenen te lopen en mezelf onzichtbaar te maken, maar ook om mijn gevoelens weg te stoppen en naar de buitenwereld te doen alsof alles goed met me ging. Om anderen maar niet tot last te zijn of dat ze zich zorgen over me moesten maken, iedereen had al genoeg aan zijn hoofd namelijk. Ik voelde me niet gewaardeerd en had al helemaal niet het idee dat ik mezelf kon zijn. Ik verzon allerlei manieren om niet met de dagelijkse realiteit te hoeven dealen. Zo telde ik keer op keer de badkamertegels, zocht naar patronen in het tapijt en in de auto klemde ik mijn vingers tegen elkaar tussen lantaarnpalen in en op straat zorgde ik dat ik niet op de lijnen tussen tegels stond. Deze dingen hielpen me, maar nog steeds voelde ik me vreselijk leeg van binnen tot het moment dat ik drank en drugs ontdekte.
Die eerste keer blowen zal ik nooit vergeten
In de tweede klas op de middelbare school vroeg een nieuwe jongen uit mijn klas of ik weleens geblowd had. Ik zei dat dat zo was, ook al was dat niet zo, ik wilde graag stoer overkomen en was bang dat hij niet met me zou willen blowen als ik het nog nooit gedaan zou hebben. Na schooltijd was het zo ver, we gingen een joint die hij bij zich had roken. Die eerste keer blowen zal ik nooit vergeten. Nog nooit voelde ik me zo vrij, zo zorgeloos. Alle stress viel als een zware deken van me af. Dit was het begin van een jarenlange vriendschap tussen die jongen en mij, maar eigenlijk was het vooral een vriendschap tussen de wiet en mij.
Vanaf die eerste dag heb ik 22 jaar geen dag overgeslagen; elke dag was ik stoned. Onafscheidelijk waren we, het werd mijn basismiddel. In de ochtend spraken we voor schooltijd af en iedere pauze en na school was het ook raak. Na school rookte ik thuis met mijn jongere broertje en in de avond blowde ik stiekem uit het raam. Ik zag er totaal geen probleem in, het was toch softdrugs?
De jaren daarna was ik zelden nuchter
Ik ging middelen combineren. Drank en allerlei soorten drugs; het maakte me niet uit wat voor drugs. Als het me maar verdoofde, als ik maar niet hoefde te voelen. Ondertussen had ik door dat ik anders met drugs omging dan dat anderen dat deden. Eigenlijk weet ik al vanaf mijn 18e dat ik verslaafd ben. Toen nam ik rijlessen en had bedacht dat het goed zou zijn om die nuchter te volgen. Dat lukte niet. Als ik niet geblowd had was ik heel erg bang in het verkeer, ik was heel onzeker. Ik heb mijn middelbare school afgemaakt en heb een hbo-diploma gehaald. Voor mij allemaal bewijzen dat mijn drugsgebruik en school prima waren te combineren. Ik kon blowen en hard werken want mijn carrière verliep prima en dat was bewijs genoeg voor mij.
Toen ik 29 was vond ik mijn leven saai. Ik woonde al een paar jaar samen, had een goede baan maar ik kon er niet van genieten, was niet in contact met mijn gevoelens, ik leefde in een sleur, de dag van gisteren leek op die van eergisteren en week na week ging voorbij. Dat dat iets te maken had met het dagelijks blowen kwam niet in me op. Ik dacht oprecht dat blowen bij me hoorde, dat het mijn ‘way of life’ was en dat ik nuchter nog veel ongelukkiger zou zijn dan dat ik me op dat moment voelde als ik ermee zou stoppen.
Een collega stelde tijdens een werkborrel voor om cocaïne te gebruiken
Ik nam ontslag zonder dat ik een andere baan had of wist wat ik voor baan wilde. Ik was totaal lusteloos en solliciteerde nergens. Na 3 maanden werd ik teruggevraagd door mijn werkgever in een andere functie. Ik aanvaardde het aanbod en voelde me een half jaar later weer net zo als dat ik me voelde voordat ik uit dienst ging.
Een collega stelde tijdens een werkborrel voor om cocaïne te gebruiken. Ik had dat ruim 10 jaar niet gedaan omdat ik cocaïne veel te lekker vond en bang was eraan verslaafd te raken. Maar toch deed ik het; op dat moment leek het onder invloed van alcohol een heel goed idee. Ik vond het geweldig, voelde me heel zelfverzekerd en onoverwinnelijk. Vanaf toen snoven we een paar keer per week, onder werktijd. Los van dat ik het heel lekker vond, vond ik het ook heel leuk om een geheim te hebben met die collega: we waren Partners in crime.
In het begin wilde ik het telefoonnummer van de dealer niet hebben, want dan kon ik zonder mijn collega niet gebruiken en dat leek me wel zo veilig. Totdat zij een keer een paar weken ziek was en niet op werk kwam. Dat betekende dus ook dat ik niet kon gebruiken en ik was meteen strontchagrijnig. Dus ik vroeg het nummer, kreeg het en wist dat dit het begin van het einde was, maar alles liever dan dat saaie leven wat ik daarvoor had.
De jaren daarna heeft mijn verslaving zich ontwikkeld tot een punt dat ik geen halve dag zonder kon. Ik weet nog dat toen ik nog samenwoonde ik uit werk kwam en drugs gebruikte tot mijn partner thuis kwam. Dan ging ik eten koken en vervolgens kreeg ik geen hap door mijn keel omdat ik zoveel gesnoven had dat ik geen trek meer in eten had en mijn neus of helemaal verstopt zat of bleef lopen. Na het eten ging ik uren op het balkon zitten gebruiken. Altijd; bij goed weer, maar ook bij slecht weer zat ik daar.
Mijn relatie ging voorbij en toen kon mijn gebruik pas echt losgaan
Zodra de wekker ging en ik wakker werd pakte mijn bordje coke en nam een lijntje. Vervolgens stond ik op, draaide en rookte een joint en ging naar mijn werk. Daar ging het gebruik de hele dag door. Het kwam regelmatig voor dat ik tijdens een vergadering dat mijn neus zo’n pijn deed of zo erg ging lopen, dat ik even snel een lijntje nam op de wc. Na werk naar huis en daar ging het gebruiken verder. Eten deed ik zo goed als niet, de honger stilde ik met drugs.
Ondertussen had ik het gevoel dat ik alles volledig onder controle had. Ik mat tot op de korrel af hoeveel ik mocht gebruiken op een dag, had een app waarmee ik bijhield wanneer ik gebruikte en zette ’s nachts mijn wekker om een lijntje te nemen zodat ik de volgende ochtend niet met pijn in mijn neus wakker zou worden.
Financieel ging het ook steeds slechter ondanks mijn goede salaris: ik stond altijd rood op mijn betaalrekening, creditcard stond op de max en ik had een lening bij de bank afgesloten. Het werd steeds moeilijker mijn hoofd boven water te houden, geld om leuke dingen te doen had ik niet, alles ging naar de drugs. Als mijn kat ziek was moest hij een tijdje wachten voordat hij naar de dierenarts kon, maar ondertussen kocht ik voor honderden euro’s cocaïne per week, daar was altijd geld voor. Ik had steeds minder sociale contacten omdat vrienden niet konden aanzien wat ik mezelf aandeed of omdat ik niet wilde afspreken aangezien het soms lastig was het samenzijn met vrienden met mijn gebruik te combineren.
Als ik door zou gaan zou ik alles kwijtraken
Ik vertelde een goede vriendin, die niet wist van mijn overmatige coke-gebruik, hoeveel ik gebruikte. Dit deed ik omdat ik niet meer kon. Als ik door zou gaan zou ik alles kwijtraken: mijn baan, mijn vrienden en mijn huis.
Samen namen we contact op met GGZ Interventie en een paar maanden later werd ik opgenomen in Bilthoven. Ik herinner me de tijd in de kliniek als de mooiste tijd van mijn leven: nog nooit kreeg ik zoveel aandacht en werd er zo goed voor mij gezorgd.
Nadat ik uit de kliniek kwam ben ik meteen naar een NA-meeting gegaan en ben ik terug blijven komen. Op meetings voel ik me thuis en veilig en kan ik me uitspreken over alles wat me bezighoudt. Ook heb ik op een meeting mijn sponsor ontmoet. Zij kwam spreken op een meeting en kwam zo sereen en gebalanceerd over: zo wil ik ook graag zijn! Gelukkig wilde ze mijn sponsor zijn en samen werken we nu aan het 12-stappen-programma. Hiermee leer ik heel veel van over mezelf. Soms is dat confronterend, maar het helpt me om met het leven zoals het is om te gaan.
Ik ben verlost
Nooit had ik gedacht dat ik me zo kon voelen zoals ik me nu voel terwijl ik clean ben. Ik heb het leven gekregen waarvan ik nooit dacht dat ik zou kunnen hebben. Ik heb geen geheimen meer, hoef me niet meer te schamen voor wie ik ben. En misschien wel het belangrijkste: ik ben verlost van de stress en het verlangen om drugs te gebruiken; altijd maar bezig te zijn met wanneer ik kon gebruiken en op zoek naar manieren om aan meer te komen. Ik ben geen slaaf meer van de drugs, ik voel me vrijer dan dat ik me ooit heb gevoeld!
Karin