Lees Mika’s (pseudoniem) inspirerende verhaal over zijn strijd tegen verslaving. Opgroeien in een gezin met alcoholisme en worstelen met eenzaamheid leidden hem naar destructief gedrag. Zijn verhaal laat zien dat er altijd hoop is, zelfs in de donkerste tijden. Mocht jij hulp nodig hebben, neem gerust contact met ons op. Of chat anoniem online op de website! Wij staan voor je klaar. Je staat er niet alleen voor!
Mijn Jeugd
Mijn jeugd was allesbehalve eenvoudig. Ik ben opgegroeid in een gezin waar alcoholisme een grote rol speelde. Mijn vader was alcoholist en thuis was hij mijn eerste pestkop. Als kind voelde ik me altijd anders, nooit begrepen, en vaak eenzaam. Om mezelf te beschermen, trok ik me steeds meer terug in een isolement. Dit gevoel van anders zijn begon al op de basisschool, waar ik ook werd gepest. Achteraf besef ik dat mijn zoektocht naar adrenaline al op jonge leeftijd begon. Ik deed stiekeme dingen zoals brand stichten, stelen, en het spelen van gevaarlijke spelletjes. In Finland, waar ik opgroeide, waren er gokkasten in de supermarkt, en zo begon mijn verslavingsgedrag met gokken en videospelletjes als een manier om aan de realiteit te ontsnappen.
De Start van Mijn Verslaving
Op mijn veertiende raakte ik voor het eerst dronken, ondanks mijn afkeer van alcohol door mijn vader. Daarna vond ik het jarenlang niets, maar op mijn achttiende begon ik dagelijks te blowen. Dit gaf me een ontspannen gevoel, en hoewel ik de middelbare school nog wel afmaakte, ging het daarna snel bergafwaarts. Ik kwam voor het eerst in aanraking met amfetamine en wist meteen dat dit het “antwoord” was waar ik naar op zoek was. Ik liet me zelfs diagnosticeren met ADHD om toegang te krijgen tot medicatie zoals dexamfetamine. Mijn gebruik liep snel uit de hand, en ik combineerde het met blowen en drinken.
De Weg naar de Afgrond
Mijn leven werd steeds chaotischer. Ik raakte volledig uit balans en stopte met mijn studie. Het voorschrift van de dokter was niet meer genoeg, dus begon ik amfetamine op straat te kopen. Ik gebruikte zoveel dat ik nachtenlang wakker bleef, soms tot wel 96 uur, gevolgd door lange perioden van uitputting. Mijn slaapritme was volledig verstoord, en ik verviel in een leven van isolatie, doelloosheid en verslaving.
Op een gegeven moment verloor ik mijn huis en raakte ik dakloos. De winter doorbrengen zonder verwarming of warm water was verschrikkelijk, maar ik bleef drinken om de kou en de pijn te verdoven. Uiteindelijk besefte ik dat ik hulp nodig had en belde ik in een dronken bui een verslavingskliniek. Na een intake en een opname in Bilthoven begon ik in te zien dat het zo simpel kon zijn: gewoon om hulp vragen. Maar het gevecht was nog niet voorbij. Binnen enkele weken viel ik weer terug in mijn oude gedrag, en mijn situatie verslechterde verder.
Het Dieptepunt
In de tussentijd heb ik meerdere keren het ziekenhuis bezocht na ongelukken veroorzaakt door mijn verslaving. Het dieptepunt kwam toen ik weer dakloos raakte en buiten moest slapen. Uiteindelijk besefte ik dat er echt iets moest veranderen. Ik vond een plek in een safehouse en begon serieus aan mijn herstel te werken. De behandelingen bij GGZ Interventie hebben me enorm geholpen. De begeleiding die ik daar kreeg, vooral van Earle en Ferdi, was precies wat ik nodig had om mijn verslaving onder ogen te zien.
Herstel en Groei
Nu, in herstel, ben ik bezig met het opbouwen van een nieuw leven. Het is een langzaam proces, maar ik voel eindelijk dat ik groei. Het voelt alsof ik uit een diepe winterslaap ben ontwaakt en eindelijk weer begin te leven.
Mijn Advies aan Anderen
Mijn advies aan anderen die in een vergelijkbare situatie zitten? Stop met lezen, stop met denken, en bel GGZ Interventie. Luister naar de mensen die er verstand van hebben en laat je inspireren door hun expertise. Als mijn verhaal ook maar één persoon kan helpen, dan is het dat allemaal waard geweest.
Zou jij ook graag jouw verhaal willen vertellen en anderen daarmee helpen? Stuur dan een e-mail naar marie-claire@ggzinterventie.nl