Dit is het verhaal van Sergio door hem zelf geschreven. Wij hebben alleen wat kleine correcties toegepast maar dit zijn zijn eigen woorden. Een zeer openhartige verhaal. Wij hopen dat jij als lezer inspiratie en vooral motivatie krijgt ook in herstel te gaan. Mocht jij hulp nodig hebben, neem gerust contact met ons op. Of chat anoniem online op de website! Wij staan voor je klaar. Je staat er niet alleen voor!
[rt_reading_time label="Leestijd:" postfix="minuten" postfix_singular="minuut"]
Nu geen tijd? E-mail deze pagina naar jezelf en lees hem later.
Ik ben Sergio R. en 40 jaar oud. Verslaafd en nu al meer dan 1 jaar clean. Ik ben vader van 4 dochters van 14 jaar, 12 jaar en een tweeling van 10 jaar oud. Ik ben geboren in Trescore Balneario te Italië in 1980. Ik heb twee oudere zusters.
Mijn jeugd
We zijn als gezin vanuit Italië verhuisd naar Nederland toen ik 1 jaar oud was. Mijn vader vluchtte uit Italië omdat hij een verslavingsprobleem had. Ons gezinsleven begon in Den Bosch noord (een ruige buurt), er woonde veel gezinnen met vele problemen en dat zag je ook in het straatbeeld.
Ik heb veel liefde gekend maar ook veel spanningen in het gezinsleven. Mijn vader had een verslavingsprobleem en zijn gedrag was vaak afwisselend (boos, vermoeid, geïrriteerd, egoïstisch, onredelijk en vaak komt dat samen met geestelijk en lichamelijk geweld). Doordat hij die negatieve energie had, voelde ik de spanningen continue in huis, ik zag hem liever gaan dan komen. Mijn vader zat ook in een criminele organisatie en dat bracht ook de nodige problemen met zich mee, zoals: foute figuren bij ons over de vloer, drugs en veel alcoholgebruik, veel politie invallen midden in de nacht of vroeg in de ochtend, wapens die er thuis lagen etc.
Mijn moeder daarintegen is een liefdevolle vrouw die alles doet voor haar kinderen en altijd klaar staat voor een ander, alleen ze was verliefd en hielt van een foute man. Ze is in totaal 23 jaar bij mijn vader gebleven en is daar ook erg door beschadigd om bij m’n vader te blijven, ze gaat vaak over haar grenzen heen en ze was erg afhankelijk van m’n vader. Mijn moeder is vaak mishandeld en ik heb er vaak tussen gezeten toen dat gebeurde. Onze code was… wat er thuis gebeurd, wordt niet over gesproken, we verraden ons vader nooit voor wie hij is en voor de keuzes die hij maakte, we wisten ook niet beter het was nu eenmaal zo bij ons thuis.
Masker op en doen alsof er niks aan de hand was
We werden op jonge leeftijd al snel geleerd om maskers te dragen, en doen of er thuis niks aan de hand is, dat we gewoon een normaal gezin zijn. Ik was erg goed in dingen verbergen, doen of er niks aan de hand is, vooral niet praten over dingen die thuis afspeelde, ik kon ook goed de boel controleren en manipuleren bij vrienden en op school. Ik was toen al 6 jaar oud en ben dat altijd blijven doen. Ik werd er zo goed in, dat ik continue alles voor elkaar kreeg omdat ik al wist hoe ik moest manipuleren/liegen/verzinnen.
Ik was een slechte leerling op school, ik had moeite met lezen en kon de tempo op de basisschool niet halen maar omdat ik goed was in, lief zijn, en niet op te vallen en andere dingen goed kon zoals: verbinden met leerkrachten en andere kinderen, sporten en tekenen had ik een ‘like factor’. Deed zogenaamd mijn best dus altijd net, met hakken over de sloot over gaan naar de volgende groep/klas. Ik was vaak de leider van de vriendengroep omdat ik kinderen goed kon sturen en altijd voorop stond met mijn praatjes. Dit ging zo verder tot aan mijn middelbare schoolperiode.
Ik was bang voor mijn vader
Op mijn 11e verliet mijn moeder onze vader, zussen waren al uit huis en mijn moeder en ik vluchtte voor mijn vader, hij heeft ons 2 jaar lang geterroriseerd en ik was vaak bang voor hem.
Op mijn 11e jaar werd ik ook gescout voor FC Den Bosch en bleef daar tot aan mn 17e voetballen, ik was een talentvolle jeugdspeler maar er ontbrak iets aan mij en dat was, voetbal mentaliteit! Mijn gedrag was niet voldoende om de top te halen. Ik kon slecht tegen kritiek en was snel boos en ontevreden als ik niet goed presteerde, kon ook niet omgaan met teleurstellingen.
Toen ik ouder werd begon ik behoorlijk te puberen… als mij iets niet aanstond ging ik opzettelijk medespelers hard aanpakken op de trainingen en ook tegenstanders in het veld. Al mijn frustraties legde ik in het spel en werd vaak gewisseld omdat ik te ver ging in mijn gedrag. Mijn moeder die altijd meeging stond altijd achter me (ze deed me voeden met dat het aan de ander lag en ik ging daar natuurlijk gewoon in mee, het lag niet aan mij maar aan hun). Mijn vader stond wel eens bezopen en onder invloed schreeuwend langs de kant (heb me daar vaak zwaar over geïrriteerd, schaamte vooral).
Ik kwam ver in mijn voetbalcarrière omdat ik alles met wilskracht deed en obsessief gedrag vertoonde om maar te presteren, had ook een groot ego gecreëerd want dat hielp mij door moeilijke tijden, ik kon alles zelf wel oplossen en ik had gewoon gelijk!
Mijn eerste joint
Was ook geliefd bij de meisjes omdat ik dat ook wist te manipuleren en kreeg verkering met mijn eerste liefde. Zij blowde wel eens en ik deed maar mee omdat het goed voelde en we er fijn seks mee hadden, dat was voor mij ook de enige reden omdat ik het niet lekker vond.
Nadat ik niet meer voetbalde en het uitging met mijn eerste liefde omdat ze vreemdging met mijn vriend was ik gebroken en ging toen terug naar mijn vriendengroep waar ik mee opgroeide. Mijn vrienden waren ouder dan ik en zaten in alle middelen en omdat ik niet kon omgaan met mijn problemen (het falen in voetbal en vriendin vreemdgegaan) ben ik begonnen aan mijn langdurige drugsverslaving!
Mijn eerste lijntje
17 jaar oud was ik toen ik mijn eerste lijntje harddrugs probeerde en ik was meteen verkocht. Ik ben voluit gegaan en ben tot aan mijn 19e veel gaan feesten en lopen kloten met vrienden dag en nacht none stop!
Op mijn 19e merkte ik al dat de drugs totaal uit de hand liep, dit was mijn eerste poging om te gaan vluchten voor de ellende die ik in 2 jaar tijd mee heb gemaakt, schulden, ruzies, oplichten, overmatig gebruik, geldschulden bij dealers etc.
Het leger in
Op een doordeweekse dag meldde ik mij aan bij de koninklijke landmacht. Ik heb de sporttest met gemak gehaald en heb met veel liegen en verzinsels me door de psychologische testen weten te door staan. Binnen een maand stond ik in mijn leger pak in Ede op appel.
Ik was gemotiveerd en deed alles op wilskracht, zat goed in de groep en officieren waren tevreden met me. Ik gebruikte geen drugs maar begon alcohol te drinken en begon te roken, had vele vriendinnen en ging helemaal op in mijn werkzaamheden in het leger dus had mijn verslaving verplaatst naar andere verslavingen (werken, vrouwen, drank en roken).
Ben in 2002 op een uitzending gegaan in Bosnië (blauw-helmen) vredes-operatie NAVO. Daar heb ik het nodige meegemaakt en dat heb ik altijd weggestopt. We werden getraind om emoties uit te schakelen en bezig te zijn met de situaties die er zijn in oorlogs-gebieden.
Een maand voor mijn uitzending heb ik een vechtpartij gehad met het uitgaan en ben 3 keer in het gezicht stoken met glas scherven en dat heb ik ook nooit verwerkt omdat ik op uitzending moest. Gewoon weggestopt en doorgaan, daar was ik eenmaal goed in, maskers opzetten.
Terugval in oude patronen
In 2003 was ik 22 jaar oud en stapte uit het leger. Had mijn tijd gedaan en ging wat anders doen omdat ik het allemaal niet trok. Ben naar huis gegaan in Den Bosch en meteen viel ik weer terug in oude patronen: feesten, vrouwen, foute vrienden, extreem veel middelen gebruiken. Mijn uitzendverdiensten waren behoorlijk en heb het in 3 maanden tijd uitgegeven aan drugs en feesten. Dat heb ik zo’n jaar lang vol gehouden met alle problemen die zich weer brachten zoals al eerder gebeurde, veel ellende!
Vluchten naar Azië
In 2004 was ik 23 jaar en besloot ik uit het niets om maar weer te vluchten voor mijn problemen en ging met tasje vol kleding richting Azie, Thailand. Mijn Oom had een bedrijf en ik kon daar werken en verblijven. Ik gebruikte niet meer maar de energie van zo’n grote stad was al een kick genoeg, veel drank en vrouwen maar ook weer obsessief werken.
Ik heb een jaar bij mijn oom gewerkt en ben daarna verhuisd naar een andere stad Pattaya. Ik kwam terecht in het nachtleven en begon als barjongen en eindigde als manager van de club, alles in een jaar tijd.
12 jaar lang drugs, feesten en vrouwen
Ik was goed in het sturen van mensen en maakte veel geld voor mijn baas, dat werd gezien en mocht andere clubs openen en managen. Dat deed ik 12 jaar lang… drugs, feesten, vrouwen, werken en totale waanzin en alle normen en waarden schenden was een dagelijks feit.
Ik voelde me groot en machtig en kon alles controleren en ik werd ervoor betaald! Maar mijn verslaving en gebruik van middelen werden steeds meer en meer en vooral mijn gedrag werd steeds asocialer.
Twee keer getrouwd en ik werd vader
Ik ben 2 keer getrouwd en heb bij 2 vrouwen van Thaise afkomst kinderen. Die vrouwen hebben nooit iets kunnen inbrengen in onze relatie omdat ik een groot ego had en alles wel wist te manipuleren en zorgde dat ze afhankelijk van me waren. Ik was 35 jaar en besloot terug te gaan naar Nederland omdat ik weer moest vluchten van waar ik in leefde en wat ik allemaal wel niet had aangericht door mijn gedrag en middelen.
Ik heb 1 dochter moeten achterlaten en ik heb mijn huidige vrouw met 3 kinderen na 8 maanden weten over te laten komen uit Thailand naar Nederland. Die 8 maanden alleen in Nederland was weer goed uit de hand gelopen, weer gebruiken en weer alles manipuleren om maar alles voor elkaar te krijgen volgens de regels van de IND… waar sommige mensen jaren over deden om gezinnen naar Nederland te halen deed ik in 8 maanden!
Toen mijn gezin in Nederland kwam, hebben we overal gewoond en geleefd omdat we geen vaste woning hadden. Ik ben altijd blijven gebruiken maar wist het nog goed te houden om te gaan werken.
Ik was 37 jaar oud en ik kreeg een top baan om in het buitenland te kunnen werken, die nam ik omdat ik weer wilde vluchten voor mijn verslaving, en bouwde heel snel weer veel geld op en een huis en alles was weer goed.
Maar in mijn relatie was een breuk, en dat deed ik goedmaken met geld! Veel please gedrag vertonen en helemaal weer in mijn werk verliezen (mijn werk was voetbalvelden maken). Ik was 9 maanden in het jaar weg voor werk. Ik was er wel voor de kinderen en hield ontzettend veel van ze maar ik was altijd onrustig en kon nooit eens echt aandacht aan ze geven omdat ik continue bezig moest zijn. Ik was er wel… maar ik was er ook niet voor ze…
Begin 2018 begon ik problemen te ervaren in relatie en in werk, ik was op, en kon het niet meer trekken en lichamelijk was ik kapot, maar ik wilde niet toegeven dus ging gewoon door. Ik begon weer meer te gebruiken en ging vaker niet mee naar het buitenland met smoesjes en bleef thuis. Dat werd gezien door mijn vrouw en er kwamen veel spanningen in huis!
November 2018 ontplofte de bom. Een nachtmerrie.
In november 2018 is de bom thuis ontploft, ik had overmatig gebruikt en was erg ontevreden met mijn leven en mijn vrouw had er genoeg van dus was er 6 november 2018 ruzie ontstaan. Zo erg dat er twee politie auto’s voor de deur stonden en ik mee werd genomen voor de ogen van mijn kinderen. Sindsdien mocht ik niet meer naar huis, werd ik verdacht van mishandeling, huiselijk geweld en waren de nodige instanties zoals kinderbescherming / veiligthuis betrokken in onze situatie, één en al ellende! Een nachtmerrie !!
Ik heb toen in een depressie gezeten. Niks kon mij meer schelen.
Ik ben mijn rijbewijs kwijtgeraakt en heb me dagelijks verwaarloosd en vooral none stop gebruikt. Ik heb mijn maandelijkse salarissen opgemaakt aan drugs, baan verloren en alles verkocht wat ik aan waardevolle spullen had. Ik ben meerde keren van straat gehaald door politie omdat ik onder invloed over straat liep of ergens zat. Ik sliep bij mijn moeder en die heeft slapeloze nachten gehad omdat ik in pure waanzin zat… paranoïde en angstaanvallen was elke dag aanwezig. Wij waren machteloos geworden tegenover mijn verslaving die mijn leven leidde.
Rockbottom
Ik was een gevaar voor mezelf en anderen… Had mijn “bodem” geraakt…
Ik heb in totaal vanaf mijn 17e tot aan mijn 39e jaar gebruikt, 22 jaar lang.
De weg naar herstel
Kliniek GGZ interventie Bilthoven
15 April 2020 heb ik om 00:30 uur een email gestuurd naar GGZ interventie met de vraag of ik alsjeblieft geholpen kon worden omdat ik het niet meer wist.
Ik ben direct de volgende ochtend gebeld en heb uur gesproken met een hele fijne dame van GGZ Interventie. Ik voelde me zo vertrouwd en ze begreep alles wat ik tegen haar zij. Ze wist me de juiste dingen te zeggen en ik voelde me begrepen. Ze was er voor mij en nam me serieus, ik voelde me gehoord.
Ik ben in die week meerdere keren gebeld door verschilde mensen van GGZ Interventie om een intakegesprek te doen online omdat Corona voor de deur stond, de kliniek was ook op dat moment gesloten en wisten niet wanneer er weer mensen mochten komen voor opname.
Ik ben met veel respect geholpen en vooral serieus genomen, ik zou 28 mei naar de kliniek in Bilthoven mogen komen maar omdat er iemand uitviel mocht ik eerder instromen, dat was 14 mei 2020.
Voordat ik binnenkwam dacht ik: ga 28 dagen even afkicken van de middelen, tot rust komen en dan weer me leven oppakken, dat kon ik wel, had natuurlijk vaker uit een diep dal gekomen door te vluchten en uit een situatie te stappen en opnieuw te beginnen. Deed het 90% voor anderen (vooral voor mijn vrouw en kinderen) en 10% voor mezelf omdat ik lichamelijk en geestelijk echt op was.
Ik ben niet verslaafd als een junkie, het valt wel mee… toch?
Ik wist totaal niet wat ik moest verwachten, heb mij nooit in een kliniek verdiept omdat ik niet verslaafd was zoals een junkie, het viel bij mij wel mee, toch?
De kliniek in Bilthoven was fantastisch mooi, een villa woning midden in de natuur (maar ik was zo verdoofd en moe dat ik dat nog geeneens kon beseffen). Ik werd naar binnen geleid en meteen voelde ik een bepaalde sfeer van rust. Werd vriendelijk geholpen en begeleiding was erg aardig en rustig.
Lees meer over onze eigen kliniek in Bilthoven
Paranoïde gedachtes
Ik moest eerst in de detox-kamer slapen omdat ik nog middelen in mijn systeem had. Werd daarna vriendelijk ontvangen door de groep mede verslaafden. Er hing een goede sfeer en voelde me op mijn plek. Ik keek wel de kat uit de boom. Had in het begin heel erg veel last van mijn paranoïde gedachtes zoals denken dat er mensen bij waren van de politie of mensen zaten om mij in de gaten te houden!
Het eten was geweldig en merkte meteen dat er structuur was.
Eerste les die ik volgde kwam meteen binnen!
Een begeleider schreef op het bord “Verslaving is een ziekte”. Die tekst kwam echt binnen, ik was niet zwak of anders dan anderen, maar ik had de ziekte verslaving, kreeg een bepaalde besef en rust… Er werd ook verteld dat je met de ziekte verslaving kan leven… een leven in herstel.
Ik heb zoveel mogelijk opgelet en geluisterd in mijn periode in de kliniek omdat ik een doel had om te leren om te gaan met mijn ziekte van verslaving. Het enige wat ik mocht doen is luisteren en suggesties opvolgen die me werden meegeven. Daar begon het met mijn ego en trots opzij te zetten en me nederig op te stellen. Ik weet nog goed dat “gedrag veranderen” de keyword is om aan mijn herstel te werken.
Schaamte en schuldgevoel
Ik ben vooral veel gaan schrijven en mij open op te stellen en proberen zover ik kon eerlijk te zijn, dat ging niet altijd goed omdat ik me nog heel erg schaamde en schuld voelde voor de daden die ik de afgelopen 23 jaar in mijn gebruik heb gedaan.
Op dag 20 in de kliniek besefte ik goed dat ik het niet zou redden als ik naar huis zou gaan na mijn 28 dagen kliniek opname, dus heb een stap 2 gedaan en heb een begeleider om hulp gevraagd om me te helpen in een “safe-house” te kunnen plaatsen.
Super dankbaar dat hij direct voor mij aan de gang ging, om dat te verwezenlijken.
Safe House
Ik besloot mezelf een jaar te geven om me te laten herstellen in een veilige omgeving met de nodige hulp die me werd aangeboden in een safe house. Ik wist niet waar ik terecht kwam, maar dacht dat alles beter is dan terug naar mijn woonomgeving te gaan met allerlei prikkels en nare herinneringen.
Ze hebben mijn leven gered
Ik heb een hele fijne ervaring gehad in de kliniek, ze hebben me echt geholpen en doen beseffen dat er een leven is in herstel en daar ben ik hun allen in de kliniek super dankbaar voor, ze hebben mijn leven gered.
Direct na het verlaten van de kliniek werd ik door familie naar Den Haag gebracht. Ik kwam bij een safe house in Den Haag aan en weet nog, dat ik wat gespannen was, omdat ik niet wist wat ik aantrof. Ik werd voorgesteld aan mijn toekomstige begeleider en dat was een jonge man net zo oud als ik en erg relaxed en vriendelijk en gaf me een vertrouwd gevoel. Hij nam me mee naar het huis waar ik in het komende jaar zou verblijven met mijn huisgenoten.
Ik weet nog heel goed dat ik versteld stond van het appartement waar ik in kwam, het was prachtig en schoon en opgeruimd, top locatie tussen centrum Den Haag en Scheveningen in, en mijn kamer was meer dan dat ik had verwacht.
Huisgenoten waren erg vriendelijk en heette me welkom, voelde meteen op mijn plek.
Meetings
Ben al snel mee genomen en door de jongens in het huis naar meetings en ben 90/90 gaan doen, een sponsor gezocht en gevonden, een service positie gaan doen bij 2 meetings als koffie persoon en ben alle workshops gaan volgen die ons werden aangeboden van het safe house uit. Ik ben naar elke 1 op 1 gesprekken aangegaan en ben vooral bereidwillig geweest om alles mee te pakken en te aanvaren wat me werd mee gegeven.
Ik ben in een snel tempo veel mensen / fellows leren kennen omdat ik veel naar meetings ging en service deed, koffie persoon is nu eenmaal de belangrijkste persoon omdat je koffie maakt en ze uitdeelt en met iedereen een praatje maakt en op den duur weet je, wie er koffie met, of zonder melk / suiker drinkt!
Het fellowship is een prachtig iets
Het geeft het gevoel dat je niet alleen bent en dat we het samen doen, ook komen er veel mogelijkheden vrij door de mensen in herstel te leren kennen. Ik heb alles opgeslokt wanneer ik in meetings zat, en vooral gekeken naar de mensen die rustig en kalm overkwamen, die zelfkennis hadden en durfde gevoelens te delen… dat wilde ik ook!!
Ben die mensen gaan volgen en bevriend mee geraakt, heb ze als ware na ge-aapt!
Mijn sponsor was direct en duidelijk tegen me en dat was fijn, ik moest niet iemand hebben die met me meepraat maar me een andere manier van gedrag liet zien, en me deed uitdagen om alles zoverre te veranderen, in ieder geval te proberen. Dat deed ik, ging niet altijd makkelijk… maar dat is herstel! Doordat ik door mijn weerstand heen ging, ben ik gaan groeien, ik was namelijk niet alleen, ik had goede mensen om me heen om me daar in te helpen (sponsor, begeleider safe house, fellows).
De 12 Stappen
Ben mijn stappen gaan doen en dat was werkelijk een verruiming in mijn herstel, het ging om mij en mijn manier van doen en laten, stappen maken voor mij, het verschil. Ben ijverig aan de gang gegaan.
Stap 1: Wauw wat een stap… heel veel duidelijker geworden en geaccepteerd dat ik ziek ben en altijd zal blijven. Erkennen, Eerlijkheid en overgave.
Stap 2: Durven hulp te vragen en ook te ontvangen.
Stap 3: Een energie en warmte van iets of iemand groter dan ik zelf, heb god weer gevonden en vooral niet moeilijke vragen stellen en denken. Fake it till you make it! Nu geloof ik in God en er gebeuren dingen die ik gewoon niet kan verklaren maar wel mag voelen. Openstaan voor wonderen.
Stap 4: De mooiste stap die er is, ik mag alles opschrijven over personen die mij dingen hebben aan gedaan, alles op tafel eerlijk en open. Maar daarna kom je op het stukje eigen aandeel en dat is confronterend want in elke ieder, en elk verhaal per persoon, heb ik een aandeel in! En dat mag ik nu inzien.
Stap 5: Stap 4 grondig bespreken met mijn sponsor is bevrijdend en kan veel loslaten en begrip voor hebben, geen wrok maar verdriet, geen nare gedachtes of boosheid maar begrip voor een ander en mezelf. Dit zijn even in het kort waar ik hard aan heb gewerkt tijdens mijn verblijf in safe-house.
Bekijk hier alle Twaalf Stappen
Gezonde relaties en grenzen aangeven
Heb ook in de safe house 4 maanden intensief een BORG training gevolgd via de reclassering voor agressie en geweld gedragen. Ik heb daar ontzettend veel van geleerd, vooral het stukje inleven in een ander, gezonde relaties en grenzen aangeven en jezelf niet weg cijferen, weten wanneer ik uit een situatie moet stappen wanneer ik niet met mijn emoties kan omgaan, vooral uitspreken in kalmte en rust.
Nazorg GGZ Interventie Amsterdam
Ik ben wekelijks voor 3 maanden lang naar Amsterdam gereisd om mijn nazorgtraject te volgen. Dat heeft erg veel geholpen in mijn proces van herstel. Ik volgde groepsessies die erg pittig waren, vooral in het begin. Heel confronterend en angstig om in een groep met 2 begeleiders te gaan zitten en open en eerlijk te delen, vooral schaamte en schuld was bij mij een ding.
Ik vond het ook moeilijk om vanuit mezelf te praten en veroordeelde vaak andere fellows in de groep.
Tot 10 tellen
Ik vond het ook spannend om de groep een meditatie voor te leiden. We werden veel spiegels voor gehouden en aangesproken op gedrag, dat was vaak wel moeilijk voor me. Na de groepssessie had ik een 1 op 1 gesprek met de psycholoog, dat was voor mij vaak tot 10 tellen…
Hij drukte me altijd op de plekken waar het zeer deed maar wel met respect en eerlijkheid en bracht het zo, dat ik er over na mocht denken. Er waren zelfs momenten dat ik niet wilde gaan, maar als ik weerstand ervaar moet ik het juist doen, werd me geleerd door sponsor en mede fellows.
Toen ik 10 verhalen mocht opschrijven waar ik het meest voor schaamde en schuld gevoelens over had ging ik diep en was er eerlijk over. Dit deed ik voorlezen aan mijn psycholoog en ik weet nog goed wat het met me deed, ik was angstig maar het luchtte op toen ik het voorlas. Nu vroeg hij mij het voor te lezen aan de groep!!! Erg angstig en ik was bang voor veroordeling van de andere fellows.
Ik had het fout in geschat, het werd gezien als moedig en eerlijk en vertrouwd dat ik mijn schuld en schaamte met hun deelde er ontstond een warm gevoel en ik was ook emotioneel, maar bevrijd.
Ik heb alles gedaan voor mijzelf
Ik kan iedereen in herstel het aanraden om nazorg te volgen omdat het zeer goed is voor je herstel, voor mijn herstel is het goed geweest.
Ik heb alles waar ik aan begon, afgemaakt en goed afgerond, niet voor hun maar voor mijzelf.
Mijn doel was om in een jaar tijd genoeg basis te creëren en goede mensen om me heen te verzamelen en afscheid te nemen van vrienden en familie die niks aan mijn herstel toevoegden. Zodat ik na mijn tijd in de safe house sterk genoeg ben om de volgende stap te maken om op mezelf te wonen.
Zelfstandig wonen & leven met mijn verslaving in herstel
Ik heb besloten om in Den haag te blijven wonen, omdat het een nieuwe omgeving is waar ik nieuwe vrienden heb gemaakt en me herstel het beste kan blijven doen. Ik ben bevoorrecht dat er een woning op mijn pad kwam en hem met beide handen aannam. Heb veel hulp ervaren van fellows in de fellowship Den Haag.
Ik woon nu gelukkig op mezelf en super dankbaar voor mijn woning in hartje centrum Den Haag.
Ik volg 4 keer per week meetings en doe service, sta in contact met sponsor en fellows / vrienden, doe vrijwilligerswerk en mag vaak spreken voor de kliniek en groepen in safehouses en meetings.
Ik ben erg dankbaar en ik sta stabiel en positief in het leven
Ben nu me eigen aan het opleiden als huisschilder en loop mee met een schildersbedrijf van een fellow. Het 12 stappen programma geeft mij alles wat ik nodig heb om gelukkig te kunnen leven en te kunnen genieten van wat ik heb en daar dankbaar voor te zijn.
Ik ervaar geen trek omdat ik weet wat ik moet doen en laten om die prikkels niet te creëren. Ik maak gezonde keuzes en ben er van bewust IK BEN ZIEK, IK HEB DE ZIEKTE VERSLAVING.
Ik ben kalm en rustig, ik kan heel goed naar mijn gedrag kijken, en er voor een ander zijn en mijn emoties delen en uiten. Ik ben spontaan en open en eerlijk naar mezelf en anderen. Ik zet mezelf op 1 en doordat ik dat doe kan ik er voor anderen zijn. Ik ben nederig en laagdrempelig tegen over anderen omdat dat een eigenschap is tot samenkomen.
Ik kan hoog in mijn emoties stappen door uit een situatie te stappen en er op terug te komen. Ik heb de vechtscheiding met de moeder van me kinderen beëindigd en mijn verantwoordelijkheid genomen door alles te laten vallen, omdat ik inzie dat er geen winnaars zijn in dit verhaal. We hebben allemaal wat verloren (kinderen, ex en ik).
Heb de rechtzaak van geweldpleger geaccepteerd en aanvaard en zie nu elke maand voor de komende 2 jaar reclassering waar ik ongelooflijk veel steun ervaar en veel van leer.
Ik heb alle financiële schulden op me genomen dat mijn kinderen en hun moeder een nieuwe start kunnen maken zonder mij.
Ik krijg veel hulp door speciale afdeling in de safe house die me begeleid en helpt met financiële terugbetalingen en ervaar veel begrip van andere instanties omdat ik opnieuw begin en voor herstel kies. Dus kan afbetalen wat ik financieel aankan.
Ik ben weer een echte papa
Ik heb mijn rijbewijs weer terug gekregen na een gedragtest van de CBR en dat is goed geslaagd. Ik heb een hele fijne relatie met de moeder van mijn kinderen en we zijn gelukkig gescheiden. Ik heb goede banden met familie en ons gezin met moeder, vader en zusters zijn volledig hersteld. Ik heb sindskort iemand mogen ontmoeten en ben erg blij met onze relatie, een vrouw met veel liefde en begrip, een vrouw die om mij geeft, voor wat ik doe en de keuzes die ik maak. Ik heb mijn kinderen weer om me heen en ik kan er voor ze zijn, ik ben weer een papa die ze nooit hebben gekend…
Kadootjes van herstel
Ik heb zoveel terug gekregen voor wat ik erin heb gestoken, allemaal kadootjes van herstel.
Sergio in Herstel is een totaal ander mens…een gelukkig mens en vooral dankbaar
Nogmaals vele dank voor alle steun wat GGZ Interventie mij heeft gegeven!
Het 12 Stappen programma werkt als je eraan werkt!
Vriendelijke groeten,
HOOP, MOED EN VERTROUWEN
Sergio R.