Dit is het verhaal van Thijs (pseudoniem) en zijn alcohol- en drugsverslaving. Een eerlijke bron van inspiratie en motivatie voor herstel. Wij hopen dat jij als lezer inspiratie en vooral motivatie krijgt ook in herstel te gaan.
Mocht jij hulp nodig hebben, neem gerust contact met ons op. Of chat anoniem online op de website! Wij staan voor je klaar. Je staat er niet alleen voor!
Mijn naam is Thijs en ik ben herstellende van een alcohol- en drugsverslaving. Van een periode waarin alcohol en drugs mijn leven bepaalde, naar een nieuw, betekenisvol leven in herstel. Dit is mijn persoonlijke reis, waarin ik de verslaving heb overwonnen en nu met positiviteit en kansen vooruitkijk.
Ik heb een behoorlijk leuke jeugd gehad. Mijn ouders deden alles samen. Waar de een was, was de ander ook. Zo gold dat ook voor alcohol. Als ik terugkijk op mijn jeugd, realiseer ik me dat mijn ouders problemen hadden met alcohol, maar dat besefte ik toen niet. Beide ouders werkten, maar mijn moeder had een goede positie in een groot bedrijf en was vaak druk bezig, waardoor mijn vader mij van school moest ophalen. Hij was aanwezig als vader, maar niet echt betrokken. Zodra hij thuis kwam, begon hij te drinken, en dat leek normaal. Ik vond het niet vreemd, en de rest van het gezin leek er ook niet veel aandacht aan te schenken.
Op school voelde ik me vaak eenzaam. Ik werd regelmatig buitengesloten en mocht nooit meespelen met andere jongens uit mijn klas of buurt. Het was moeilijk om mee te komen, en helaas veranderde dat niet toen we naar een nieuwe buurt verhuisden. Ik bleef vaak binnen omdat ik bang was voor de jongens uit de buurt, en dat was begrijpelijk omdat ik al een paar keer met hen in gevechten verzeild was geraakt.
Het begin van mijn verslaving
Rond mijn twaalfde begonnen mijn eerste verslavingen zich te ontwikkelen, namelijk gamen en eten. In die tijd had ik een krantenwijk en verdiende ik wat geld, maar dat gaf ik vaak uit aan snoep. Ook gebruikte ik gamen als een manier om te ontsnappen aan de realiteit. Ik wilde liever binnenblijven om niet met die jongens geconfronteerd te worden, en via gamen kon ik mijn wilde fantasieën uitleven en afleiding vinden. Terugkijkend voelde ik me in die periode erg eenzaam, en helaas bleef dat gevoel voortduren.
Op de middelbare school begon ik problematisch gedrag te vertonen en te rebelleren. Ik stoeide en treiterde met vrienden, stal dingen en gedroeg me stoer om gezien te worden. Hierdoor werd ik al in mijn tweede jaar van school gestuurd. Mijn gedrag was totaal anders dan op de basisschool, maar het was er wel een gevolg van. Ik voelde me opnieuw erg eenzaam, wat ook naar voren kwam tijdens mijn behandelingen bij GGZ Interventie. Op een nieuwe school besloot ik mijn gedrag te veranderen, omdat ik niet nogmaals die jaren wilde meemaken.
Toen ik in de derde klas zat, werd mijn moeder ziek. Dit had een grote impact op ons gezin en ook op mij, maar ik heb het destijds aan niemand verteld. Ik wilde mijn emoties niet onder ogen zien en zocht constant afleiding. Ik was veel bezig op internet, zoals chatten met meisjes uit mijn klas, gamen met vrienden en veel porno kijken. Ook begon ik op dat moment meer te drinken dan voorheen. Elk weekend dronken mijn vrienden en ik zoveel dat we doorgingen totdat de drank op was. Vaak was ik dan degene die het meest dronken was, maar in die tijd nam het nog geen extreme vormen aan.
Mijn reis door verslaving en terugval
Uiteindelijk slaagde ik op mijn 18e voor het vwo met hulp van mijn mentor. Ik vertrok meteen van huis. Ik blowde dagelijks, dronk in het weekend flink en had veel relaties die steeds stuk liepen. Op mijn 25e zocht ik voor het eerst hulp vanwege mijn overmatige gebruik van verschillende middelen, mislukte studies, veel feesten en depressies. Ik ging slechts 2 of 3 keer naar cognitieve gedragstherapie (CGT). Hoewel ik een paar weken nuchter bleef, begon ik daarna intensief te daten, wat een nieuw patroon creëerde waarbij ik me op anderen richtte in plaats van op mezelf. Deze relaties waren vaak intens maar van korte duur. Ik besefte al snel dat ze niet de liefde van mijn leven waren, hoewel ik dat eerst wel dacht. Later ontmoette ik een vrouw tijdens mijn detox en we raakten verstrikt in een terugval samen. Ik begon coke te gebruiken en steeds meer XTC. Met Mdma had ik zelfs twee bijna-doodervaringen. Als ik dronk, had ik steeds vaker black-outs, en op een dag werd ik zelfs op een fietspad wakker. Het ging van kwaad tot erger.
Op een gegeven moment nam ik te veel harddrugs en voelde het alsof ik door een trein zou worden overreden. Ik zag wit licht en hoorde het geluid van de trein. Ik dacht bij mezelf: “Oké, ik heb te veel genomen. Ik ga niet meer wakker worden.” Uiteindelijk raakte ik buiten bewustzijn en werd ik de volgende dag weer wakker. “Verdomme, nu moet ik doorgaan.” Het was een heel verdrietige manier om wakker te worden, omdat ik het eigenlijk wel oké vond als ik er niet meer zou zijn, zodat ik niet langer met mezelf hoefde te worstelen. Maar als ik nu terugkijk, ben ik ontzettend blij dat ik er nog ben.
Na die zomer zocht ik opnieuw hulp, en hoewel het even goed ging, viel ik steeds weer terug. Toen covid kwam, werd mijn gebruik nog donkerder. Ik begon voor het eerst te gebruiken tijdens werktijd, en dat maakte me erg suïcidaal. Ik herinner me dat ik op de zevende verdieping stond en vaak naar beneden staarde. Ik werd toen weer opgenomen, en opnieuw ontmoette ik een vrouw tijdens mijn detox. Het ging nog een paar keer mis, en ik begon opnieuw te gebruiken.
Mijn moeder werd weer ernstig ziek, en ik moest voorzichtig zijn vanwege corona. Ik zag in die tijd alleen haar, tot ik zelf corona kreeg. Toen ging ik over mijn eigen grenzen heen. Hoewel ik zo voorzichtig was geweest om mijn moeder niet in gevaar te brengen, ging ik elke dag naar buiten om te gebruiken. Ik bracht anderen in mijn omgeving die mogelijk ook ziek waren in gevaar. Toen knipte ik mijn huissleutel in tweeën zodat ik niet meer naar buiten kon, maar zelfs toen zocht ik naar manieren om te gebruiken. Dit was voor mij de druppel.
Een tweede kans in herstel: Hoe doorzettingsvermogen mijn leven veranderd
Ik had gehoord van online bijeenkomsten, dus dacht ik: “Ik probeer het.” Ik ging voor en na mijn werk naar de bijeenkomsten en bleef een week nuchter. Zelfs toen mijn relatie uitging, bleef ik nuchter. Week na week bleef ik nuchter. Totdat ik op een gegeven moment het verschrikkelijke nieuws hoorde dat mijn moeder nog maar een paar weken te leven had. Ik moest er voor haar zijn tijdens haar laatste zes weken, en ook mijn sponsor heeft me door die periode heen geholpen.
GGZ Interventie werd door meerdere mensen aanbevolen als een geweldige kliniek. Ik kwam in aanmerking voor deeltijdbehandelingen, omdat ik al nuchter was en ook naar online bijeenkomsten ging. De deeltijdbehandelingen voelden voor mij als een geschenk. Ik leerde eindelijk mensen kennen die hetzelfde doormaakten als ik. Ik had het gevoel dat ik er niet meer alleen voor stond. Het was een verademing! Ik heb het aangegrepen en niet meer losgelaten.
Een leven in herstel heeft zoveel moois voor mij gebracht. Zo ook de relatie met mijn broertje. Vroeger bedreigden we elkaar en vielen we elkaar zelfs fysiek aan toen ik verslaafd was. Nu is hij een van mijn beste vrienden. Ik ben zelfs uitgenodigd voor zijn verjaardag, voor het eerst in bijna 15 jaar. Dit is voor mij een cadeau van herstel waar ik ontzettend dankbaar voor ben!
Zou jij ook graag jouw verhaal willen vertellen en anderen daarmee helpen? Stuur dan een e-mail naar [email protected]