Mijn naam is Lois en ik ben 28jaar. Ik ben geboren in Scharwoude in een heel liefdevol gezin. Ik woonde samen met mijn lieve ouders en mijn drie jaar oudere zus. Op de basisschool had ik veel vriendinnetjes en in groep zeven ben ik verhuisd naar een dorpje vlak naast Hoorn. Groep acht moest ik daarom op een nieuwe basisschool doen, dat was heftig want ik moest nieuwe vriendinnetjes maken.
Blowen begon toen ik 13 jaar oud was
Daarna ben ik naar de middelbare school gegaan en in de tweede klas kreeg ik een vriendje, hij blowde veel en ik begon dus ook met blowen op de leeftijd van 13/14 jaar. Ik bleef een aantal keren zitten, kreeg steeds vaker ruzie met mijn ouders en inmiddels blowde ik elke dag. Ik moest van school af dus heb ik de middelbare school nooit af kunnen maken. Mijn ouders hebben mij uiteindelijk gedwongen het uit te maken met mijn toenmalige vriend omdat hij een slechte invloed op mij had.
Daarna ben ik begonnen op het MBO voor een opleiding in de richting van toerisme, dat vond ik leuk, dus kon ik het gemakkelijk afmaken. Inmiddels had ik ook een nieuwe vriend waar ik, zodra ik 18 werd, direct mee samen ben gaan wonen. Blowen was nog steeds een dagelijks ritueel en mijn ouders of vrienden hadden daarvan geen idee.
Veel stappen en drinken
In deze periode heb ik mijn MBO en mijn HBO in het Toerisme ruim voldoende afgerond en helaas kwam er een einde aan de relatie met dit vriendje omdat hij mij bedrogen had met een andere meid met wie hij direct een relatie begon. Ik was er kapot van, mijn hart was gebroken en ik had mij nog nooit zo slecht gevoeld. Ik ging weer thuis wonen en na een aantal maanden had ik een eigen appartementje in Amsterdam, dat ik deelde met twee studiegenootjes. Hier begon ik vier / vijf keer per week uit te gaan en enorm veel te drinken, maar ik zag het probleem er destijds niet van in. Het feit dat ik nooit meer wist hoe ik thuis was gekomen, nam ik voor lief en stopte ik weg door de volgende dag gewoon weer zo veel te gaan drinken tijdens een feestje. Ook blowde ik in deze fase van mijn leven nog steeds dagelijks.
Naar Curaçao
Toen ik in dit huisje in Amsterdam woonde ben ik een jongen (ik noem hem in dit verhaal Yannick, zo heette hij niet echt) tegengekomen en daar begon ik een relatie mee. Tenminste, dat dacht ik, maar hij vertelde mij na een jaar dat hij eigenlijk al vanaf dag 1 een relatie had met een ander meisje. Ik ben nadat ik hem ongeveer een half jaar kende naar Curaçao verhuisd omdat ik daar een half jaar zou gaan werken nadat ik mijn HBO diploma had gehaald, uiteindelijk ben ik er ruim 2 jaar geweest. Ik bleef contact houden met Yannick, via Whatsapp of via Skype.
Mijn eerste lijntje
Op Curaçao kwam ik al snel in contact met mensen die ook harddrugs zoals cocaïne gebruikten, ik moest daar nooit wat van hebben. Totdat ik een keer heel dronken was en mijn eerste lijntje heb genomen, dit beviel zo goed dat ik binnen een half jaar op dagelijks gebruik zat en in mijn eentje vele grammen coke gebruikte om normaal te kunnen blijven functioneren. Ik zat financieel aan de grond, moest mijn ouders maandelijks opbellen of ze geld over konden maken en hiervoor gebruikte ik allerlei smoesjes en leugens zodat ze dit ook deden.
Na bijna twee jaar op Curaçao te hebben gewoond ben ik terug verhuisd naar Nederland. Ik dacht dat als ik terug zou komen in Nederland ik zou stoppen met het gebruiken van cocaïne. Ik ben bij terugkomst aan de slag gegaan als medewerker van een kaaswinkel. Hier ben ik uiteindelijk ontslagen voor het stelen van geld uit de kluis. Gelukkig is er nooit aangifte gedaan en hoefde ik alleen het bedrag terug te betalen. Yannick was nog steeds in mijn leven en hij was inmiddels mijn dealer. Niemand in mijn omgeving wist van mijn drugs gebruik en ik isoleerde mij steeds meer. Ik had al snel weer een eigen appartementje in de binnenstad van Amsterdam, waar ik alleen woonde dus ik had niemand die mij controleerde.
Alle geld was op
Op gegeven moment kon ik mijn huur niet meer betalen en heb ik zelfs mijn televisie moeten verkopen om nog weer drugs te kunnen halen. Ik heb in paniek een vriendin opgebeld en daarna naar mijn ouders gegaan, daar heb ik opgebiecht dat ik drugs gebruik en totaal geen geld meer heb. Mijn ouders zijn geschrokken en de dag erna met mij naar de huisarts gegaan, zij hebben mij doorverwezen naar GGZ Interventie en daar ben ik begonnen met een ambulant traject. 1 keer in de week een gesprek met mijn psycholoog en 1 keer per week deelname aan groepstherapie. Na 2 keer heb ik gezegd dat de groep niets voor mij is en ik wist mijn psychologe ervan te overtuigen dat het goed met mij ging, terwijl ik nog zwaar in gebruik zat.
Ik was dood ongelukkig
Yannick was nog steeds in mijn leven en bleef mij drugs geven, ook al kon ik het niet direct betalen. Hierdoor werkte ik mij alleen maar verder in de schulden, ik woonde inmiddels weer thuis en kon nooit verklaren aan mijn ouders waarom ik geen geld had voor bepaalde dingen. Mijn dossier bij GGZ Interventie werd gesloten, want het ging allemaal goed met mij, zo liet ik iedereen geloven. Nog geen week later besefte ik mij dat ik dit leven echt niet meer wilde. Ik was dood ongelukkig en wilde liever een einde aan mijn leven maken, dan dat ik aan iedereen moest vertellen dat ik weer (nog steeds) zwaar aan de drugs zat. Toen heb ik gebeld met de crisis dienst en zo weer terecht gekomen bij GGZ Interventie en nog geen week later werd ik opgenomen in de DETOX om daarna een klinische opname te krijgen in een afkickkliniek in Zuid-Afrika.
Ik wilde dit zelf, ik was mijn oude leven zat. En dat is de reden dat het deze keer wel gewerkt heeft voor mij. Ik deed het alleen voor mijzelf en voor niemand anders.
Tijdens de opname heb ik heel veel heftige sessies gehad met mijn counselor en ik ben in gaan zien dat Yannick in directe verbinding stond met mijn verslaving en dat ik ook het contact met hem moest verbreken. Ik stelde mij erg afhankelijk van hem op en ik wilde op eigen benen kunnen staan en het belangrijkste; gelukkig zijn met mijzelf. De opname heeft mij doen inzien dat ik het kan, door met het 12-stappen programma aan de gang te gaan en vaak genoeg naar meetings te gaan kan ik vandaag de dag zeggen dat ik bijna 9 maanden clean ben. Ik volg alle suggesties op die mij zijn gedaan om in herstel te blijven.
Mijn leven is het weer waard!
Mijn leven vandaag de dag is mij zo veel waard; mijn zus en ik hebben weer heel goed contact en ik mag zelfs oppassen op haar kleintje, wat een jaar geleden absoluut niet had gekund. Ook mijn ouders hebben het vertrouwen in mij terug en zien dat ik weer kan genieten van de kleine dingen in het leven. Ik woon nog bij mijn ouders en dat is prima. Want ik zit daar veilig en nu kan ik eindelijk echt sparen voor straks een eigen paleisje.
Lois heeft haar verhaal met ons gedeeld. Herken jij jezelf in haar verhaal of worstel jij nu ook met een verslaving? Schroom niet ons vrijblijvend te bellen. Wacht niet langer, er is echt hulp!
020 – 231 00 00 Intake aanvragen
Wil je ook jouw verhaal met ons delen?
Dit mag volledig anoniem. Stuur jouw verhaal in, zodat wij jouw verhaal ook kunnen delen.
Help jezelf en help een ander!
>> Jouw verhaal inzenden