Dit keer delen we iets bijzonders. Brigit heeft een prachtige en eerlijke brief aan zichzelf geschreven, waarin ze terugkijkt op haar herstelproces en de weg die ze heeft afgelegd.
Mocht jij hulp nodig hebben, neem gerust contact met ons op. Wij staan voor je klaar. Je staat er niet alleen voor!
21 mei 2025
Brief aan mezelf.
Je ben nooit te oud voor een nieuw begin
Ik denk nog vaak aan december 2023, mijn rock Bottom. Relatie uit met buurman, gelijk een nieuwe buurvrouw, ik zwaar in gebruik. En de gedachtes van ik wil niet meer, schaamte, zelfrespect weg, niet meer in de spiegel kunnen kijken, wanhopig zijn. Ik zag het niet meer zitten en daar gedroeg ik me ook naar.
En toch heb ik de kracht kunnen vinden om hulp te zoeken, de schaamte voorbij. Dat toonde van wilskracht, doorzettingsvermogen. Ik heb gelijk iedereen in mijn omgeving op de hoogte gebracht, want dat maakte het echt.
En toen de opname, twee weken in Bilthoven, daarna nazorg, hulp in het krijgen van zelfvertrouwen, vrouwengroep, Sponsor, stappenwerk, meetings. Overal de oudste zijn en proberen patronen te doorbreken die al jaren ingesleten zijn.
Wat heb ik ontdekt over mezelf??
- Dat ik sterker ben dan dat ik dacht.
- Dat ik alleen controle heb over hoe ik reageer op situaties/personen en dat ik de situaties niet kan controleren en personen niet kan veranderen.
- Dat ik empathisch ben, goed kan luisteren, maar dat het ook mijn valkuil is, ik moet oppassen dat ik de ander zijn probleem niet de mijne maak.
- Dat ik kan spreken in groepen, mijn verhaal kan doen, wie had dat ooit gedacht?
- Dat ik niet overal schuldig aan ben ( zo belangrijk ben ik niet, het draait niet allemaal om mij).
- Dat ik nieuwsgierig, hongerig ben om te leren om het anders te doen.
- Dat ik de controle weer kan pakken, ik hoef geen slachtoffer te zijn.
- Dat ik één dag te gelijk kan beleven.
- Dat ik patronen in familie – relaties zelf ook in stand heb gehouden door mijn gedrag, maar dat ik het nu herken, wat er voor zorgt dat ik er wat mee kan doen.
- Dat ik niet perfect ben, maar ook niet hoef te zijn. Ik ben goed zoals ik ben.
- Dat ik best een lief mens ben, soms naïef, stuntelig en onhandig, onzeker, een over/doemdenker, maar met een klein hartje.
- Dat ik in de spiegel durf te kijken, zelfreflectie heb.
- Dat ik vreselijk om mijn onhandigheid kan lachen, zelfspot heb, tegenwoordig noem ik het maar: dit is typisch een Brigit actie, voorheen had ik er wakker van gelegen, haalde ik mezelf naar beneden.
- Dat er nog steeds donkere dagen zijn, mij eenzaam voel, angstig en niet begrepen. Maar dat ik weet dat het ook weer over gaat, ik hoef niet meer te vluchten, ik mag en wil voelen.
- Dat ik nog steeds op zoek ben naar de onvoorwaardelijke liefde die ik nooit heb gekend in mijn jeugd en door de keuzes daarna ook nooit heb gevonden. Maar dat ik het prima alleen kan en dat ik niet meer op zoek wil naar iets wat mij gelukkig moet/kan maken buiten mezelf om.
- En dat ik dat moeilijk vind, dat ik nog steeds en misschien wel altijd blijf verlangen naar iemand die mij accepteert zoals ik ben. Maar dat ik eerst mezelf wil leren accepteren, van mezelf wil leren houden.
- En dat ik al aardig op weg ben, maar dat ik besef dat oude gewoontes nog altijd aanwezig zijn, dus ik wil alert blijven, ik wil blijven leren.
- Dat ik heel hard aan mezelf werk, dat ik eindelijk voor mezelf durf te kiezen. En nee, het is niet makkelijk, maar wel noodzakelijk om in herstel te blijven. Want anderen/partners kiezen namelijk ook voor zichzelf, ondanks mijn wegcijferen, please gedrag, uit angst om iemand te verliezen. Uiteindelijk raakte ik mezelf kwijt.
En hier ben ik, veertien maanden in herstel. Brigit, 63 jaar, een fantastische zoon van 32, lieve vriendinnen, een full time baan, een eigen appartement, mijn veilige plek.
Daar huil ik, lach ik, dans ik, luister ik naar muziek, schilder ik, pieker ik, leer ik , struikel ik en sta weer op.
Hoi Brigit, welkom terug.
Zou jij ook graag jouw verhaal willen vertellen en anderen daarmee helpen? Stuur dan een e-mail naar marie-claire@ggzinterventie.nl