Elke dag om half vijf openen we ‘het winkeltje’ waar cliënten bijvoorbeeld kaarten of sigaretten kunnen kopen. Vanaf de achtste dag mogen ze ook hun post ontvangen. Vandaag lag er een kaart voor Jack, met foto’s van zijn zoontje. Wat een ontzettend leuk en lief kereltje! De vraag die bij mij opkwam was hoe iemand in vredesnaam zoiets moois op het spel kon zetten voor drugsgebruik. Ik besloot het hem zelf te vragen.
“Vorig jaar november was ik hier ook opgenomen, voor 14 dagen. Ik ben daarna 4,5 maand clean geweest. Ik dacht dat ik mijn leven goed op orde had. Ik heb een prachtige vrouw, een nog mooiere zoon waar ik gek op ben, een eigen bedrijf, een gezond netwerk en ik ben lid van een kerkgemeenschap. Maar ik werd overmoedig en vergat om mijn herstel op de eerste plaats te zetten.
Op mijn verjaardag voelde ik me goed. Ik was vrolijk en had een fijne dag met mijn gezin. De dag erna was ik dat gevoel kwijt. Ik had ruzie met mijn partner, voelde me niet lekker en mijn werk liep niet zoals het hoorde. Ik wilde eerder van huis weg omdat ik me rot voelde en was onderweg naar een meeting, toen ik plotseling de gedachte kreeg om te gebruiken. Een snelle oplossing omdat ik niet met mijn gevoelens kon omgaan. Ik vroeg een vriend om geld door schandalig te liegen. De dealer had ik al gebeld zonder te weten of ik het geld zou krijgen. Het was alsof ik een waas voor mijn ogen kreeg en alles vergat wat ik had en wat mij verteld was over terugvallen. Op dat moment dacht ik niet aan mijn geliefden, mijn werk of mijn Hogere Macht.
Ik koos ervoor om niet meer naar huis te gaan, maar naar een hotel. In plaats van mezelf bijeen te rapen, bleef ik gebruiken. Extreem veel gebruiken. Ik kon niet meer stoppen. Ik heb een week niet geslapen en niet gegeten. Ik ben zeker 10 kilo afgevallen.
Ik had nog nabehandeling, maar door het gebruik ben ik daar niet geweest. Er zou een laatste gesprek plaatsvinden met de behandelaar, die voorstelde om me opnieuw op te laten nemen, dit keer voor een langere periode. Ondertussen was ik ook mijn werk kwijtgeraakt. Mijn partner was zwaar ontzet. Ik was gebroken. In dat hotel heb ik mijn dieptepunt bereikt.
Het is erg zwaar om hier te zijn. Na de behandeling ga ik niet meer naar huis. Ik heb ervoor gekozen om naar een Safe House te gaan. Ik wil nooit meer terug naar het gebruik. Ik wil van 0 weer terug naar 100. Maar ik weet dat dit niet in één week gefixt is. Langzaam komt de hoop weer terug.”