Dit is het verhaal van Martijn door hem zelf geschreven. Wij hebben alleen wat kleine correcties toegepast maar dit zijn zijn eigen woorden. Een eerlijk verhaal. Wij hopen dat jij als lezer inspiratie en vooral motivatie krijgt ook in herstel te gaan. Mocht jij hulp nodig hebben, neem gerust contact met ons op. Of chat anoniem online op de website! Wij staan voor je klaar. Je staat er niet alleen voor!
[rt_reading_time label="Leestijd:" postfix="minuten" postfix_singular="minuut"]
Nu geen tijd? E-mail deze pagina naar jezelf en lees hem later.
Laat ik mezelf eerst eens voorstellen. lk ben Martijn, 29 jaar oud en kom uit Rijnsburg (Z-H). lk kom uit een gezin van 4 jongens en ik ben zelf een tweeling waarvan ik de jongste ben.
lk kom uit een gezin die tot mijn 11e jaar nog hecht en goed was. Alleen mijn vader was altijd aan het werk. Op mijn 11e gingen mijn ouders scheiden en dat is in mijn ogen een flinke tik geweest.
lk begon al op jonge leeftijd met kleine dingen te stelen in een supermarkt en als ik dan een keer werd gepakt, kon ik het op die leeftijd al zo weten te verdraaien dat ik het niet had gedaan of niet expres. Ook begon ik op mijn 12e sigaretten te roken om bij mijn “verkeerde vrienden” te horen en op mijn 13e jaar kwam ik voor het eerst in aanraking met cannabis en alcohol. De eerste paar keer drinken en blowen gaven mij een geweldig gevoel; nadenken over zorgen of de scheiding hoefde op die momenten totaal niet meer en dat was zo fijn voor mij!
Mijn eerste lijntje cocaïne
Ik heb 2 oudere broers die zo nu en dan het hele huis vol lieten lopen met dorpsgenoten omdat mijn vader er niet was. Deze mensen gebruikten meestal allemaal cocaïne en als ik er dan bij was stonden mijn oren en ogen wijd open als ik ze zag gebruiken. Op een avond wou ik het ook en vroeg ik het aan een vriend van mijn broer. lk was toen maar 13 jaar en kreeg mijn eerste lijntje coke. De jaren erna blowde ik dagelijks en ging ik niet naar school. lk heb ook diabetes dus dit kon ik makkelijk gebruiken als smoes voor mijn afwezigheid. Uiteindelijk heb ik wel mijn diploma behaald.
Op mijn 15e ging ik steeds meer coke gebruiken. Het begon alleen in de weekenden in combinatie met alcohol en dat is tot mijn 18e zo door gegaan. Op mijn 18e heb ik mijn toenmalige vriendin tot 2 keer aan toe zwanger gemaakt en beide keren is er abortus gepleegd. lk wilde dat niet en het voelde voor mij verschrikkelijk. lk kon hier niet mee omgaan en ben toen cocaïne doordeweeks gaan gebruiken om de pijn maar niet te hoeven voelen. Het was in mijn ogen toen nog wel te overzien.
Rockbottom
lk ben dat jarenlang blijven doen en het lukte mij een lange tijd om alle ballen hoog te houden. Tot mijn ‘rockbottom’ moment. Dat was op een zondagochtend op mijn 28e en ik zat met mijn oudere broer flink doorgesnoven op de bank. lk was die weken ervoor al flink depressief en zag totaal geen uitweg meer voor mijn problemen. lk had een huis waar ik uit moest, meerdere banen verloren, financieel zat ik op dat moment totaal aan de grond en ik lag wel eens op bed met de gedachte: “als ik morgen niet meer wakker word, maakt het me ook helemaal niks meer uit! Mijn leven is naar de klote!” lk gaf niets meer om iets of iemand en het enige waar ik nog heel kort blij van werd was de cocaïne. lk ben die zondagochtend in tranen uitgebarsten en besefte dat ik professionele hulp nodig had. lk had het namelijk al 2 keer ambulant geprobeerd maar daar zat ik gewoon onder invloed.
Afkickkliniek
lk ben samen met mijn broer gaan kijken op internet naar een afkickkliniek. lk kwam bij GGZ interventie uit, ik heb gebeld en mocht op intake komen. Vanuit daar ging het allemaal snel en mocht ik in december 2021 beginnen met mijn traject.
lk ben nog steeds zo blij dat ik dat gedaan heb!
Aangekomen in de kliniek in Bilthoven was ik best bang, onzeker en zenuwachtig. lk ben goed ontvangen en toevallig kende ik de hoofdverpleging via mijn werk. Dat was even schrikken want dat was een bekende. In de kliniek heb ik de nodige checks gekregen en mocht ik door naar de groep, mijzelf voorstellen en kennismaken met iedereen. Het was ontwennig om er te zijn en ik heb meerdere malen gedacht: “Waar ben ik aan begonnen? Wat doe ik hier?” Maar ik was bereid mijn verslaving aan te pakken, want zo kon het niet verder!
Verslaving is een ziekte
lk heb in 28 dagen in de kliniek uiteindelijk begrip gekregen voor de ziekte verslaving, want dat is het, een ziekte! lk heb daar zo veel mogen leren. Over mijn gevoel praten, over de dingen die ik heb aangericht bij mijn naasten maar vooral de ziekte verslaving leren begrijpen. En het 12 stappen programma die ik daar ben begonnen.
Aan de therapieën heb ik verschrikkelijk veel gehad, en ik heb leren beseffen dat het leven zonder drugs veel mooier is dan met.
lk ben na de kliniek doorgegaan naar een safehouse waar ik nu woon. lk geniet weer van kleine dingen en mijn relaties met mijn familie zijn weer op de goede weg. Ze zijn trots op mij net zoals ik trots ben op mijzelf. lk ga nu op dagelijkse basis naar meetings. lk ben begonnen met 90 meetings in 90 dagen. lk geniet weer van de natuur en ik geniet zelfs van mijn minder leuke emoties en gevoelens. Ik heb een nieuwe vriendenkring opgebouwd met alleen maar mensen die in herstel zijn. En dat is mooier dan wat ik ooit voor voor mogelijk had gehouden.
Alleen voor vandaag
lk heb mijn nazorg van GGZ interventie vorige week afgerond en sta weer met beide voeten op de grond in het leven. Op dagelijkse basis zal ik met de ziekte verslaving om moeten blijven gaan en de dingen die ik niet kan veranderen accepteren. lk leef met de instelling ‘alleen voor vandaag’. Alleen voor vandaag blijf ik nuchter en clean. lk volg de 12 stappen naar mijn beste kunnen en blijf bereidwillig om zo door te gaan. lk ben mijzelf en de stap die ik heb gemaakt om deze ziekte aan te gaan eeuwig dankbaar.
lk hoop dat een ieder die dit leest deze stap ook maakt, want alleen gaat het je niet lukken. En ik hoop dat je vindt wat ik hier heb gevonden!
Samen sta je sterker dan alleen!!!